به گزارش سراج24،روزگاری نه چندان دور و زمانی که هنوز صندلی‌های تالار وزارت کشور در آتش نسوخته بود، این تالار بزرگترین سالن ایران محسوب میشد. هنرمندان پر مخاطب ترجیح میدادند کنسرت‌های خود را در این سالن برگزار کنند تا بتوانند در هر سانس پذیرای مخاطبان بیشتری باشند.
حدود 3500 صندلی، تالار وزارت کشور را به بزرگترین سالن ایران تبدیل کرده بود و کیفیت نامطلبوب این سالن هم، چندان از رونق این سالن نمی‌کاست.
اما اکنون که مدت‌هاست تالار وزارت کشور به علت سوختنِ صندلی‌هایش پذیرای هیچ کنسرت و برنامه‌ای نیست و سالن دیگری هم با این بزرگی برای جایگزین کردن وجود ندارد؛ برگزار کنندگان کنسرت «ناگفته» چاره را در فضای باز دیدند.
آسمان صاف و پرستاره‌ی شب‌های تابستانی فضا را برای این کار فراهم کرده تا برگزار کنندگانِ با ذوق کنسرتِ «ناگفته» در فضایی مناسب زمینه حضور 4 هزار نفر را برای شنیدن صدای شهرام ناظری و حافظ ناظری و گروه نوازندگان همراهشان فراهم کنند.
شاید چندان عجیب نباشد که وقتی سالن‌های پایتخت کیفیت صدایی مناسبی ندارند، از کنسرتی در فضای باز هم انتظار شنیدن صدایی مناسب نداشته باشیم؛ اما کسانی که شب گذشته 13 مرداد 1395 در کنسرت «ناگفته» حضور داشتند صدای آواز شهرام و حافظ ناظری و کل گروه را به شکلی مناسب شنیدند.
تماشاگران این کنسرت آسمان پر ستاره‌ی یک شبِ تابستانی، برج میلاد و جذابیت‌هایش و خُنُک نسیمِ شب‌های تابستانی را در وضعیتی به خود می‌دیدند که به طور همزمان قطعه‌های «ناگفته» را نیوش می‌کردند.
برای رسیدن به محل اجرا باید خود را به فضای بازِ پای برج می‌رساندی و پُرسان پُرسان از میانِ شلوغی و همهمه‌ی بازدیدکنندگان می‌گذشتی و شاید به طور اتفاقی یکی از انتظامات برج را می‌دیدی و از او آدرس محل برگزاری کنسرت را می‌گرفتی. در تمام طول مدتی که برای پارک کردن ماشین و پیدا کردن محل برگزاری کنسرت صرف می‌کنی این پرسش در ذهنت عبور و مرور می‌کند که با این همه سروصدا مگر می‌شود در فضای بازِ برج میلاد کنسرت برگزار کرد! آن هم کنسرتی که قرار است موسیقی ایرانی بشنوی.
علاوه بر تمام بلندگوهایی که در فضای برج میلاد فعال هستند، حتی گروهی مشغول برگزاری کنسرتی خیابانی درست در مقابل درِ ورودی برج است.
اما با ورود به فضای کنسرت انگار وارد دنیای دیگری می‌شوی و دیگر خبری از سروصداهای پایِ برج نیست.
اینجا فقط صدای سازها را می‌شنوی. مقدمه‌ای از «ناگفته» و در ادامه «مرا می‌بینی و هردم زیادت می‌کنی دردم». بعد از آن نوبت به ویلن و ویولا رسید که قطعه‌ای از «مندلسون» را بنوازند تا بر روی آن شهرام ناظری قطعه «آتش در نیستان» را به گونه‌ای متفاوت بخواند.
بخش بعدی این کنسرت اجرای قسمت اصلی «ناگفته» با ترکیب غزل‌هایی از مولانا بود.
حضور شما 4 هزار نفر برای ما درس بزرگی دارد / شما باعث شدید که در ایران ماندگار شوم
پیش از اجرای این بخش شهرام ناظری به تمجید از تماشاگران پرداخت و گفت: حضور این جمعیت 4 هزار نفره برای ما درس بزرگی است و نمی‌دانم چطور باید از شما تقدیر کرد. در حین اجرا هیچ همهمه‌ای نبود و سکوت و تمرکز شما به ما انرژی می‌دهد. سطح بالای شعور شما را باید به دنیا معرفی کرد تا دیگران بدانند ایرانیان چه کسانی هستند.
ناظری ادامه داد: تصوری که نسبت به ایران در دیگر نقاط جهان وجود دارد غلط است. به جرات می‌گویم که چنین تمرکز و شعور بالایی در هیچ جای دنیا نسبت به یک کنسرت وجود ندارد، حتی در سویس هم چنین چیزی نیست. این را به جرات می‌گویم چرا که چنین کنسرت‌های پر جمعیتی در دیگر نقاط جهان داشته‌ام و رفت‌وآمدها و بی‌نظمی‌ها را دیده‌ام. اما امشب شما نظم و تمرکز بالایی دارید.
این خواننده گفت: همین ویژگی‌های شما و لطف و محبت شماست که باعث شده با همه پستی بلندی‌ها و همه مشکلاتی که در ایران هست من و هنرمندان دیگر هنوز در ایران مانده‌ایم؛ با این که در خارج از کشور بهترین امکانات برایمان فراهم بوده است.
37 سال است که از خانه‌ام دورم
ناظری در ادامه صحبت‌هایش به دوری 37 ساله از خانه‌اش اشاره کرد و گفت:37 سال است که به خانه خودم یعنی تلویزیون نرفته‌ام. خیلی سختی کشیدم تا عاشقانه و تنها در این 30 سال، 50 اثر به مردم ایران تقدیم کنم.
اجرای «مثنوی نی‌نامه» بخش بعدی این کنسرت بود. این مثنوی به مثنوی پیچ هم شهرت دارد که هر خواننده‌ای براساس حس و حال و سلیقه خود آن را می‌خواند.
در خواندنِ مثنویِ نی‌نامه، آواز حافظ و شهرام ناظری را سازهای زهی همراهی کردند.
پس از اجرای این قطعه آوازی بود که شهرام ناظری باز هم به دقت و توجه تماشاگران اشاره کرد و گفت: آنقدر از دقت و سکوت شما انرژی گرفتیم که دوست داریم آنچه خوشایند شماست را برایتان اجرا کنیم. متاسفانه الان اینگونه نیست که من هر هفته به تلویزیون بیایم و از طریق این رسانه برایتان بخوانم و فقط به همین کنسرت‌ها بسنده کرده‌ایم.
شهرام ناظری پس از گفتن این سخنان قطعه‌ی ماندگارِ «اندک اندک» را خواند.
در خواندن این قطعه تماشاگران او را همراهی کردند و پس از اتمامش از ناظری خواستند که قطعه‌ای کردی هم برای آنان بخواند. ناظری هم قطعه کُردی قدیمی «گل بنفشه» را زمزمه کرد.
داغ صندلی‌ها به دلم ماند
بعد از خواندن این قطعه حافظ ناظری هم برای دقایقی با مخاطبان سخن گفت: آنچه امشب در این برنامه شنیدید و در ادامه می‌شنوید، برایش زحمات بسیاری کشیده شده است و هفته‌ها و ماه‌ها کار کردیم تا کاری ارائه کنیم که حداقل شبیه به هیچ چیزی نباشد که شما تا کنون شنیده‌اید.
حافظ ادامه داد: «ناگفته» قطعه‌هایی برگرفته از موسیقی ملی ایران، موسیقی کلاسیک غرب و اپرا است که در نهایت امیدوارم حاصلش را پسندیده باشید.
ناظری با اشاره به لزوم مطرح شدن هنر ایران در سطح جهان، گفت: الان که بیشتر کشورهای دنیا روند جهانی شدن را دنبال می‌کنند ما از قافله عقب مانده‌ایم. همه هنرمندان باید تلاش کنند تا ایران واقعی را به دنیا معرفی کنند.
این آهنگساز و خواننده گفت: باتمام کمبودهایی که وجود دارد، تمام تلاش خودمان را کردیم تا شما از دیدن این کنسرت راضی باشید. حدود 4 هفته دنبال صندلی بودیم و متاسفانه نشد که شما امشب روی صندلی‌هایی خوب و عالی بنشینید و داغ این صندلی‌های خوب به دلم ماند. متاسفانه انجام کارها در اینجا خیلی دشوار است و به سختی می‌توان هماهنگی‌های لازم را انجام داد.
حافظ ناظری در پایان صحبت‌هایش قول داد که در اجراهای بعدی آثاری تازه برای مخاطبان اجرا کند.
اجرای کنسرت «ناگفته» در ابتدا قرار بود 13 و 14 مرداد برگزار شود که با استقبال علاقه‌مندان برای شب‌های 15، 20 و 21 مرداد هم تمدید شد.
منبع:تسنیم
